Troost, het begin van genezing.

We spreken regelmatig over de Bijbelse openbaring van het principe van troost. Ja, troost! En altijd als we hierover spreken, dan komen mensen met zoveel vragen en inzichten naar ons toe. Waarom heb ik nooit eerder dit gehoord, of begrepen?

Waarom is er zo weinig aandacht voor het begrip troost? Ik denk dat het komt omdat we vaak gefocust zijn op geloof. We focussen ons vaak op de heling en genezing. Maar de heling en de genezing van ziel en lichaam, is eigenlijk een resultaat van een proces wat begint met troost. We focussen ons op het resultaat in plaats van het proces.

De Bijbel openbaart ons dat het ontvangen van genezing en heling begint met het ontvangen van troost. Of beter gezegd misschien wel het ontvangen van de Trooster. De parakletos, degene die bij ons is temidden van alle gebrokenheid.

Het ontvangen van Troost, is het ontvangen van de erkenning van je lijden, zonder daarin te blijven vastzitten.

Troost is de hechtlaag voor geloof en kracht. Als een primer die voorkomt, dat de zichtbare afwerking van behang of schilderwerk zich niet hecht.

Troost is het vermogen om in alle verdrukking en verdriet, Gods eeuwige armen te ervaren, waarin die nabijheid meer relevant is dan het lijden. Troost is dat je weet én voelt dat je niet verlaten ben.

Paulus zegt het zo;

‘Geprezen zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, de Vader van de barmhartigheden en de God van alle vertroosting, Die ons troost in al onze verdrukking, zodat wij hen kunnen troosten die in allerlei verdrukking zijn, met de vertroosting waarmee wij zelf door God getroost worden. Want zoals het lijden van Christus overvloedig over ons komt, zo is door Christus ook onze vertroosting overvloedig.’

‭‭2 Korinthe‬ ‭1‬:‭3‬-‭5‬ ‭

Niet het ontkennen van het lijden, maar het erkennen en ontvangen van de Trooster in het lijden, is het begin van volledige genezing van ziel en lichaam.