Het blijft schudden, tot God erin past

“In 2024 zullen er naschokken zijn van de geestelijke aardbeving de afgelopen jaren. Deze naschokken zullen ruimte maken voor Gods aanwezigheid in Zijn gemeente.“

—-///——

Het was alsof ik een aardbeving plaats zag vinden. Niet een echte maar een geestelijke aardbeving. Alles werd geschud en bewogen.
Dat was een terugblik naar de tijd van corona, liet God me zien en er is daardoor veel veranderd, er is ruimte gekomen.

Er is veel ruimte gekomen, maar toch zijn velen gelovigen gaan wederopbouwen, alsof het weer terug moet naar hoe het daarvoor was. Zijn in dezelfde strikken gelopen. Valstrikken van angst om (nog) meer kwijt te raken, zijn gecapituleerd voor de verwachtingen van mensen. Hebben dezelfde religieuze reflexen weer toegelaten, veiligheid gezocht in dezelfde gewoonten. Zijn teruggevallen op plannen, projecten en structuren als antwoord op de nood van deze wereld.

Maar terug naar ‘hoe het was’ is niet Gods wil. Het moet hersteld worden, maar naar hoe God het bedoeld en ontworpen heeft, en dat is niet hoe het was. Niet hoe het was in de voorbije decennia, niet in de voorbije eeuwen. Het moet terug naar hoe het was in Handelingen 2, en Handelingen 4 en de Revival van de eerste christenen.

’En als zij gebeden hadden, werd de plaats, in welke zij vergaderd waren, bewogen. En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en spraken het Woord Gods met vrijmoedigheid.‘
‭‭Handelingen‬ ‭4‬:‭31‬ ‭

Er komen flinke naschokken in het komende jaar. Vanuit politiek activisme, religieus fanatisme, en interne kerkelijke verdeeldheid. Dit zal zorgen voor opschudding. En het zal schuren, verschuivingen, scheuren en breuken creëren. Het zal dingen voor menselijke ogen kapot lijken te maken, maar in geestelijk opzicht zal het ruimte maken. Ruimte voor herstel en ruimte voor nieuwe dimensies van Gods heerlijkheid en aanwezigheid. Het blijft schudden, tot God er in past.