Vernieuwde verwondering!

Vernieuwde verwondering!

Afgelopen week reden we even langs de molens van Kinderdijk. Een plek waar wij samen heel regelmatig wandelen. In ieder jaargetijde, op verschillende momenten van de dag. Een plek die altijd mooi is, prachtige lichtvallen kent en waar de tijd nog wat verstild lijkt te zijn.

Deze keer waren we er in het bijzonder om Shannon de vriendin van onze zoon Steven dit oer-Hollandse stukje landschap te laten zien. En terwijl we daar met haar liepen, merkte ik dat er een nieuwe verwondering kwam. Een nieuwe verwondering in mij. Over dat wat voor ons altijd mooi is, maar ook heel gewoon. Door het enthousiasme van iemand die deze plaats voor het eerst ervaart en ziet. Alsof je weer even meekijkt door haar ogen.

En de Heilige Geest sprak in mij over hoe belangrijk het is, om telkens opnieuw verwondering te ervaren. Ook in geestelijk opzicht. Lijkt soms het offer van Jezus ook niet al heel gewoon voor ons? Altijd bijzonder, maar ook bijna al heel gewoon? Is er nog die intensiteit, die passie, die vreugde, die verwondering?

En het raakte me. Hoe belangrijk is het dat we blijven bewegen in dit eerste liefde! Dat we telkens onze verwondering laten vernieuwen. Dat we allemaal ons getuigenis, van wat Jezus in ons leven heeft gedaan, blijven delen met nieuwe mensen, zodat we door hun reacties, hun enthousiasme ook zelf weer in die verwondering komen.

Zoals ik de molens van Kinderdijk, al wandelend in het gouden licht van de ondergaande zon, die avond weer met een haast kinderlijk enthousiasme beleefde. Alsof ik door de ogen van Shannon mee mocht kijken. Zo was het alsof Jezus me even liet schakelen, opnieuw verwonderd te raken. Opnieuw verwonderd over Zijn immense Liefde, over de Oneindige Goedheid, over Zijn Ingrijpen wat letterlijk mijn leven heeft gered.

Laten we dus nooit ophouden elkaar te bemoedigen met het getuigenis van wat Jezus in onze levens deed en doet!

Blessings,
Albert