Help, ik ben het niet met je eens.

Soms vinden mensen het spannend als ze een andere mening hebben dan hun omgeving. Vaak komt dat omdat ze gezien hebben dat het hebben van een andere mening nare consequenties heeft. Zeker in groepen en gemeenschappen zoals kerken, verenigingen of politieke partijen.

Het probleem ontstaat vaak doordat het doel van veel leiders is dat ze willen dat hun ‘volgers’ het met hen eens zijn. Ze moeten bevestigd worden in hun gelijk en uitmuntende bijzonderheid. Hun door acceptatie gedreven identiteit hunkert als een soort ‘bevestigingsmagneet’ naar erkenning en goedkeuring. Alles wat dat niet bevordert, wordt ervaren als afwijzing. Daarom creëren ze, soms echt onbewust, trouwe blatende schapen. Een soort baby’s die de overtuigingen van de leider als een fopspeen ingeplugd krijgen om hun eigen mond ervan te weerhouden een mening te uiten.